Από τον θεό Ήφαιστο στην τεχνική εκπαίδευση: ένα ταξίδι στην ιστορία του Ηφαίστου (Μέρος 2ο)

20^ος αιώνας: Ίδρυση, ανάπτυξη και εδραίωση του Ηφαίστου

Στο προηγούμενο επεισόδιο, είδαμε την τεχνική κληρονομιά του θεού Ηφαίστου. Τώρα θα δούμε πως ενσάρκωσε το σωματείο του Ηφαίστου αυτό το ιδανικό, από την ίδρυση του ως τεχνική σχολή, μέχρι τη συνεισφορά ως σχολική μονάδα στην τεχνική εκπαίδευση.

Η ιστορία του Ηφαίστου ξεκινά το 1935, όταν ιδρύεται ως τεχνική σχολή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με σκοπό να παρέχει υψηλού επιπέδου τεχνική εκπαίδευση κυρίως σε μηχανουργούς, ηλεκτρολόγους και υδραυλικούς.

Την ίδια περίπου εποχή, από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 έχουμε και τις πρώτες νομοθετικές αναφορές στο ζήτημα της τεχνικής εκπαίδευσης, στο Σύνταγμα του 1927 συγκεκριμένα, όπου για πρώτη φορά η ανάγκη ενίσχυσης του τεχνικοεπαγγελματικού κλάδου φαίνεται να συνδέθηκε με την ανάπτυξη της χώρας.  Νωρίτερα η μέριμνα αυτή ανήκε ως επί το πλείστον στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Το σχέδιο Μάρσαλ και ο Ήφαιστος

Η επόμενη τομή στην τεχνική εκπαίδευση ήταν και αυτή που σημάδεψε και όρισε τον Ήφαιστο μέχρι και σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά τις εγκαταστάσεις του.

Η χώρα βγαίνοντας από τον πόλεμο, είχε ανάγκη οικονομικής στήριξης για να ορθοποδήσει και να μπει στην τροχιά της ανάπτυξης. Το έργο αυτής της ενίσχυσης ανέλαβε το σχέδιο Μάρσαλ, μία οικονομική πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών για τις ευρωπαϊκές χώρες, ένας από τους στόχους του οποίου ήταν η αύξηση της παραγωγικότητας και η εκβιομηχάνιση.

Στο πεδίο αυτό, ο Ήφαιστος βρήκε μία εξαιρετική ευκαιρία να συνεισφέρει, καθώς μπορούσε να συμβάλει ενεργά στην εκπαίδευση του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού για τον βιομηχανικό κλάδο.

Πράγματι, με την ενίσχυση από το σχέδιο Μάρσαλ ξεκίνησε το 1950 να κτίζεται το αρχικό τμήμα του σημερινού κτιριακού συγκρότηματος του Ηφαίστου στην οδό Ρώς 3 και Τσίλλερ.   

Από τη νέα του αυτή έδρα, ο Ήφαιστος επέκτεινε τις δραστηριότητές του στον κλάδο της τεχνικής εκπαίδευσης σε μία εποχή που εκείνος κέρδιζε έδαφος στον δυτικό κόσμο καθώς η αναβάθμισή του άρχισε να θεωρείται πράξη ανάπτυξης για την προσαρμογή στην μεταπολεμική οικονομική ευημερία. Στο κλίμα αυτό κινήθηκε και η Ελλάδα με τη σχετική νομοθεσία να τροποποιείται από το 1958 εστιάζοντας περισσότερο στην τεχνική εκπαίδευση.

Ο Ήφαιστος συνέχισε να αναπτύσσεται και μετά το σχέδιο Μάρσαλ, επανεπενδύοντας τα κέρδη του στην αναβάθμιση των υπηρεσιών και των εγκαταστάσεων του.

Ο Ήφαιστος ως σχολική μονάδα

Το κτίριο του Ηφαίστου στη σημερινή του μορφή, ολοκληρώθηκε το 1977,  μία πολύ σημαντική χρονιά, αφού λίγο καιρό μετά δόθηκε στο κτίριο άδεια σχολικής μονάδας από το Υπουργείο Παιδείας, γεγονός που σηματοδότησε μία νέα εποχή για το Σωματείο.

Τα επόμενα χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η δράση του ως τεχνική σχολή άρχισε να υποχωρεί λόγω της σταδιακής αποβιομηχανοποίησης της χώρας και άρχισε να λειτουργεί ως σχολική μονάδα φιλοξενώντας γενικά και επαγγελματικά λύκεια.

Η νέα χιλιετία έφερε νέες προκλήσεις για το ιστορικό αυτό σωματείο, τις οποίες θα εξετάσουμε στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της ιστορίας!